bevrijdingsrok,

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bevrijdingsrokje van Betty Witter , Winschoten

Nationale feestrok, bevrijdingsrok

Bevrijdingsrokken werden direct na de oorlog in Nederland door vrouwen zelf gemaakt en gedragen. In augustus 1945 kwam Mies Boissevain-Van Lennep (1896-1965) met het idee voor dit feestelijke kledingstuk. In haar cel, kort na haar arrestatie in 1943, had zij een dasje toegestuurd gekregen gemaakt van lapjes - kledingstukken van familieleden en vrienden - waardoor speciale herinneringen naar boven kwamen. Mies werd initiatiefneemster van een vrouwenbeweging, voor wie het maken van een bevrijdingsrok grote symbolische waarde had. Wel moest de rok aan voorwaarden voldoen. De oude maar kleurrijke lapjes moesten op een oude rok worden genaaid waardoor de oorspronkelijke ondergrond verdween en er een nieuw kleurrijk kledingstuk ontstond. Ook moest de zoom altijd bestaan uit gelijkbenige driehoekjes met daarop genaaid de datum ‘5 mei 1945’ en de data van nationale feestdagen waarop de rok gedragen werd. Op sommige rokken zijn voor de draagster belangrijke gebeurtenissen aangebracht. Enerzijds moest het samenvoegen van de stofresten de wederopbouw en de vernieuwing van Nederland verbeelden, anderzijds kregen de vrouwen tijdens het handwerken de gelegenheid hun eigen oorlogservaringen te verwerken. Tenslotte zou het gezamenlijk dragen van een rok het saamhorigheidsgevoel van de vrouwen versterken. In al hun verscheidenheid leken de rokken toch op elkaar. De filosofie daarachter luidde dat je standsverschillen niet moest kunnen zien: “Eén dracht maakt eendracht”. Een rok werd pas een ‘Bevrijdingsrok’ als deze was geregistreerd in het rokkenregister. Bij het vijftigjarig regeringsjubileum van Koningin Wilhelmina vond op 2 september 1948 in Amsterdam het ‘rokkendefilé’ plaats, waar duizenden vrouwen aan meededen.


Bron:www.collectiegelderland.nl